Candles (Konstantinos P. Kavafis, 1899)

A Christian worshiper holds a candle inside the Church of the Holy Sepulcher during a Good Friday procession in Jerusalem's Old City.

April 2, 2010. (REUTERS/Baz Ratner)

Κεριά

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Candles

Days to come stand in front of us,
like a row of burning candles -
golden, warm, and vivid candles.
Days past fall behind us,
a gloomy line of burnt-out candles;
the nearest are still smoking,
cold, melted, and bent.
I don't want to look at them: their shape saddens me,
and it saddens me to remember their original light.
I look ahead at my burning candles.
I don't want to turn, don't want to see, terrified,
how quickly that dark line gets longer,
how quickly one more dead candle joins another.

Konstantinos P. Kavafis, 1899

A beautiful poem by Konstantinos P. Kavafis (bio here). Remember the one for the city that he also wrote. Very important guy.

Happy Easter and greets from a small Balkan city that is at its best this time of the year... When back to base, a very special song is coming.